پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

جابر قاسمعلی (فیلمنامه‌نویس سینما) معتقد است صنعت در سینمای ایران شکل نگرفته و سینمای نفتی و ممیزی (رانت و سانسور) دو عامل اصلی بحران در سینمای ایران هستند و برای بهبودی وضعیت باید دخالت‌های دولت در سینما به حداقل برسد. آشفتگی اوضاع به حدی رسیده که گرایشات افراطی به سمت ژانر کمدی و فراموشی سایر ژانر‌ها بشکل ملموس در سینمای ایران دیده می‌شود. نگاه ایدئولوژیک موجب شد که سینمای ایران از ساختار صنعتی جدا شود و ما با پدیده سینمای نفتی مواجه شدیم. گرایش تهیه کنندگان و کارگردان‌ها به سمت سایر ژانر‌ها نیز بدلیل ترس از فروش - گیشه و سایه سنگین ممیزی، به حداقل رسیده است. از سینمای وحشت گرفته تا سینمای جنگ، با ممیزی سنگین غیرقاعده‌مند و سلیقه گرا (حافظ میز مدیران) همراه است. هنوز انتظار دارند بعد از ۳۰ سال، برای سینمای جنگ محوریت با سلحشوری باشد و اجازه ورود به مکنونات جنگ داده نمی‌شود. این فشار‌ها، باعث قدرت گرفتن سینمای زیر زمینی و گرایش به ارایه تولیدات بین المللی شده است. اگر دولت پای خود را از نظارت و تولید فیلم بیرون بکشد، می‌توان به تدریج به وجود صنعت در سینما امیدوار بود.

نباید هویت را چیز ثابتی دانست که یک‌بار در جوانی ساخته می‌شود و برای همیشه با ما خواهد ماند.

مجتمع «حامی امید» با هدف اشتغال زندانیان با قید وثیقه راه‌اندازی شده و بیش از ۶۰ کارگر که همگی از مددجویان زندان هستند را مشغول به کار کرده است، در این شرکت علاوه بر طی دوران محکومیت زمینه ایجاد اشتغال برای آزادی زندانیان نیز فراهم می‌شود.

اینجا زندگی جاریست، عشق موج می‌زند، شاید مردم از برخی امکانات هم محروم باشند اما از زندگی لذت می‌برند و با همان صفا و صمیمیت مثال‌زدنی به استقبال بهار می‌روند. اینجا «قلعه‌گنج»، شاید روزی محروم‌ترین نقطه سرزمین‌مان بوده اما امروز در اینجا « زندگی از نو » در جریان است و مردم با هم و در کنار هم رویاهایشان را جست‌وجو می‌ کنند.

حافظ شیرازی حافظه ملت ایران است؛ شاعر بلندآوازه ای که بخش چشمگیری از فرهنگ و ادبیات کلاسیک و حتی معاصر ما مدیون او است، شاعری که جایگاه عرفانی او لقب «حضرت» را برایش درادبیات فارسی به همراه آورده است.در فرهنگ دینی هم حافظ چنان مقام والایی داشته که از قدیم الایام در کنار قرآن، دیوان وی روی تاقچه ها و قفسه ها جای گرفته است. کمتر شاعری را سراغ داریم که تا این حد از احترام و محبوبیت در فرهنگ ایرانی برخوردار باشد.

تصور کنید حتی برخلاف واقعیت اگر همه چیز کاملا برابر بود، باز هم سرمایه انگیزه فراوانی می‌داشت که دستمزد کارگران را تا حد امکان پایین نگه دارد، آنها را برای حداکثر مدت و با حداکثر شدت به کار وادارد، مجبورشان کند تا حد ممکن خودشان هزینه بازتولیدشان را از طریق فعالیت‌های اعضای خانواده و کار در خانه بپردازند و آنها را در فرایند کار تا حد ممکن و در صورت لزوم با توسل به زور سربه‌راه و منضبط نگه دارد؛

امام جمعه شهرکرد گفت: پایان سال تنها زمان خانه تکانی و تجدید زندگی و نو شدن نیست بلکه فرصت مغتنمی است که ما باید عمر یک ساله خودمان را حسابرسی و ارزیابی کنیم.